"Oldin magistratura va doktorantura kutmoqda" - 70 yoshli talaba-pensiyoner.

«Mening xotinim oliy ma'lumotga ega, va biz tez-tez bahslashardik. Men diplomim yo'qligidan noqulay his qilardim. Bir kuni men qat'iy qaror qildim, o'quvchi bo'lishga. Taqdir shunday bo'ldiki, avval men yuridik texnikumni tamomladim, hozir esa Farg'ona davlat universitetining "Yurisprudensiya" fakultetida uchinchi kursda o'qiyapman».

Har kuni u Qo'qondan Farg'onaga boradi. Uning kursdoshlarining yoshi nabiralari bilan teng. Universitetga borishda u yaqin atrofda yashovchilarni uyg'otib, ularga ko'chirib qo'yadi. «Ular meni amaki Avaz deb atashadi va doimo hazil qilishadi. Men ularni tushunaman».

Uning uchta nabirasi ham talaba. Ulardan biri ToshMIda o'qiydi va tez-tez: «Dada, nega siz bunday yoshda o'qiyapsiz, biz sizni ta'minlaymiz», deydi. Javobida u bakalavriatni tugatgach, magistraturaga va aspiranturaga kirishni rejalashtirayotganini aytadi. Shundan keyin suhbat tugaydi. «Agar salomat bo'lsak, bu kunlarga ham yetib boramiz».

Deda yozuvi noaniq bo'lgani uchun nabiralari unga darslarni yozishda yordam berishadi.

Universitetda uni tez-tez o'qituvchi deb o'ylashadi. «O'qituvchilarning joylari qulay, shuning uchun darsdan keyin ba'zida ularning stullarida o'tiraman. Talabalar auditoriyaga kirib, meni ko'rishganda, meni o'qituvchi deb o'ylashadi, uzr so'rashadi va chiqib ketishadi. Bu juda kulgili».

«Hali ham birinchi kursimdagi birinchi kunimni eslayman. Men portfelim bilan auditoriyaga kirganimda, o'qituvchi tekshiruv kelgan deb o'ylab, hayron bo'lib qoldi. Men esa kulgimni to'xtata olmadim», – deydi Avaz-ota Mazaidov.

muallif: Sarvar Ziyoev, Kun.uz
operator va montajchi: Sardor Mamirov.